Produkt dnia
Najprostszą i najczęściej spotykaną formą wykorzystywania skał w przemyśle budowlanym jest bezpośrednie używanie ich fragmentów. Dobór odpowiedniego rodzaju skały, jej barwa oraz metoda obróbki surowego materiału zależne są jedynie od roli do jakiej ma być przeznaczony kamień naturalny oraz od zamysłu inwestorów, architektów i wykonawców.
Bezapelacyjnym wymogiem, który należy spełnić planując wszelkie prace z użyciem kamienia naturalnego jest posiadanie chodź minimalnej wiedzy w temacie zależności pomiędzy cechami wybranej przez nas skały a jej przydatnością do wymyślonych przez nas celów. Niezbędna jest również czysto techniczna wiedza na temat właściwości poszczególnych skał oraz posiadanie informacji o ich składzie mineralnym (chemicznym). Wybierając surowiec należy również pamiętać o jednej, bardzo prostej zasadzie. Im twardszy i bardziej odporny na wpływ czynników zewnętrznych jest materiał, który chcemy użyć, tym szersze są jego możliwości wykonawcze.
Płytki granitowe i ich właściwości
Jednym z najbardziej uniwersalnych rodzajów skał oferowanych w branży budowlanej jest granit. Nazwa ta może być jednak delikatnie myląca i może skutkować pewnymi nieporozumieniami na polu geologicznym. Nazwa handlowa „granity” obejmuje bowiem swoim zasięgiem wszelkie skały typu magmowego o skrajnym wręcz składzie mineralnym.
W obrębie tej nazwy znaleźć możemy zarówno głębinowe skały o nazwie gabr i dioryt jak i tonalit, monzodioryt, sjenit, granit właściwy a nawet bazalt. Grupa ta obejmuje swym zasięgiem również efektowne i kolorowe skały charakteryzujące się niezwykle fantazyjną struktura i wzorami. Chodzi tu o skały metamorficzne: wstęgowate i smugowate gnejsy i granitognejsy oraz łupki łyszczykowe.
Wszelkie kamenie należące do tej grupy charakteryzują się niezwykłym stopniem twardości i duża dekoracyjnością. Posiadają przy tym szeroka gamę kolorystyczną obejmującą biel, czerń, odcienie brązu, żółci, czerwieni, zieleni a nawet błękitu. Dodatkowo skały te charakteryzują się bardzo zróżnicowanym składem mineralnym, a chemiczny charakter kamieni zależny jest od proporcji składników mineralnych w nich zawartych.
Skały wchodzące w tę grupę swoją uniwersalność zawdzięczają swej jednorodnej strukturze wewnętrznej dzięki której mogą być obrabiane z wykorzystaniem różnorodnych technik obróbki. Bardzo ważną cechą tej grupy jest także tak zwana bloczność a więc możliwość wydobywania bardzo dużych monolitów skalnych, niezbędnych do wyrobu elementów budowlanych oraz dekoracyjnych o dużych wymiarach.
Piaskowce
Kolejną grupą kamieni naturalnych niezwykle użytecznych w budownictwie są piaskowce. To jedyne takie skały, których nazwa handlowa pokrywa się z nazewnictwem geologicznym. Wszystkie skały zaliczające się do tej grupy powstały bowiem poprzez diagenezę piasków spojonych dzięki mineralnemu spoiwu nadającemu im charakterystyczny kolor, porowatość, nasiąkliwość i twardość.
Spoiwem najczęściej spotykanym w tej grupie jest stosunkowo twarda krzemionka czyli SiO2. Może być nim także nie wykazujący aż takiej odporności węglan wapnia, czyli CaCO3 oraz bardzo miękkie minerały z grupy ilastej. Te rozbieżności w stopniu twardości wykazywane przez spoiwo piaskowców wymagają dokładnej analizy składu danej skały przed jakąkolwiek decyzją dotyczącą wykorzystania jej w przemyśle budowlanym czy rzemieślniczym. Należy również pamiętać o tym, że większość występujących piaskowców charakteryzuje się dużą porowatością, a co za tym idzie jest podatna na wietrzenie.
Marmury i produkt finalny płytki marmurowe
Kolejną, trzecią grupą kamieni naturalnych najpowszechniej wykorzystywanych w przemyśle są różnego rodzaju skały o charakterze miękkim określane mianem „marmury”. Podobnie jak w przypadku granitów, nie wszystkie dostępne na rynku kamienie nazywane marmurami w rzeczywistości są marmurem z geologicznego punktu widzenia. Do grupy tej zalicza się skały osadowe (wapienie, dolomity, trawertyn, zlepieńce i brekcje) oraz różne skały metamorficzne czyli marmur właściwy oraz kwarcyt, który często zaliczany jest do własnej grupy kwarcytowej.
Różnice między tymi skałami są bardzo widoczne, nawet dla osób nie posiadających większego doświadczenia. Dla przykładu wapienie są skałami czysto osadowymi o pochodzeniu chemicznym i organicznym. Wynika z tego, że węglan wapnia, z którego są zbudowane te skały nie posiada struktury krystalicznej. Z kolei marmury są skałami metamorficznymi wywodzącymi się z grupy wapieni przeobrażonymi w wyniku działania wysokiej temperatury i równie wysokiego ciśnienia. W wyniku oddziaływania tych czynników węglan wapnia nabiera całkowicie odmiennego wyglądu i właściwości fizycznych.
Jeśli jednak pominiemy nieścisłości w aspekcie terminologicznym okazuje się, że skały wapienne są równie dekoracyjne co marmury właściwe, a odmiany wapienia zawierające amonity, czyli skamieniałe pozostałości zwierząt są nawet bardziej interesujące i ozdobne.
Główną wadą wapieni oraz marmurów jest ich mała wytrzymałość. Skały te zbudowane z węglanu wapnia właściwie są całkowicie monomineralne co powoduje ich miękkość. Cecha ta z jednej strony może być także zaletą, ponieważ umożliwia ona łatwa obróbkę materiału. Z drugiej zaś strony wypolerowane skały z tej grupy bardzo łatwo ulegają wszelkim uszkodzeniom mechanicznym i zarysowaniom. Są one również niezwykle podatne na proces deterioracji. Oznacza to, że jeśli nie zabezpieczymy marmurowych powierzchni odpowiednio szybko to z czasem zmatowieją i pokryją się mineralnym nalotem oraz odbarwieniami. Takie sytuacje mogą występować również w przypadku niewłaściwej techniki montażowej.
